ÖZGÜRCE BİR ÜLKEDE KARDEŞÇE EL ELE Dağlıca da ki PKK saldırısı sonucu maalesef sekiz asker şehit oldu. Bu ne ilk ne de son olacak. Temennimiz son olmasıdır. 32 yıldır sürekli bu acıları bizlere yaşatanlara her dilden seslendik. Yeter artık dedik. Edi bese dedik. Ama bizim feryadımızı duymazdan geldiler. Ya kulakları sağırdı da duyamadılar ya da onlar kanın dökülmesini sevdiler. Ölümlerin acısını yüreğinde hissetmeyen insan değildir. Biz bu insan olmayanları Uludere katlıyamı üzerin de daha 24 saat geçmemişken yılbaşı şenliklerine eğlenen insan dışı yaratıkları da gördük. Para için soyunup konser veren Hadise’leri de gördük. Biz Van depreminde ‘’Oh olmuş. Onlar polislerimize taş atarken düşünselerdi’’gibi insanlık dışı ifadelerde bulunan Müge Anlı’ları gördük. Fakat bizler bu cahiller gibi olmadık. Olmayacağız da. Bu vatanın bütünlüğü için ölen her evlat bizim canımızdır. Bizler böyle olaylar da ne soyunup sahnelere çıktık. Ne de Müge Anlı gibi faşist olduk. Biz avazımızın çıkabildiği kadar barış barış barış ille de barış dedik. Ölen her Türk her, Kürt bu vatan toprakları üzerinde özgürce, kardeşçe yaşamaya sahipken maalesef tam tersi vakalar yaşanıyor. Ölümler olmasın. 32 yıldır süren bu kavga, bu savaş bitsin artık. Akan bu kan dursun artık. Siyasi partiler uzlaşsınlar. Herkes elini taşın altına koysun artık. Ne BDP şehit haberlerine sessiz kalsın, ne MHP Kürt sorunu yok desin. Ne de cumhurbaşkanı her zaman ki klişe olmuş ‘’Terörle mücadelemiz sürecektir’’ desin. Daha da insanlar ölmesin. Analar ağlamasın. Büyük bir acıdır. Bu acı Kürdündür Türkündür. Başka birilerinin değildir.’’Ateş düştüğü yeri yakar’’sözüne kanmasınlar. Ateş doğudan batıya, kuzeyden güneye her yeri yaktığının farkına varsınlar artık. Bu vatan evlatlarını kimsenin insafına bırakmasınlar. Çocukların ölmeyeceği bir ülke kurmanın zor olmadığının farkında olsunlar. Bu kadar da ölüm taraftarı olmasınlar. Bu sorunu 32 yıldır çözülmediğinin, çözülemeyeceğinin de farkında olsunlar artık. Varsın makamlarından olsunlar. Ama bu ölümlere dur desinler artık. Edi bese desinler. Savaşın değil, barışın yanlısı olsunlar. Savaşı durdurmaya birinin veya birilerinin yetkisi olabilir. Fakat barışı önlemeye hiç kimsenin ne gücü ne de yetkisi olamayacağını da unutmasınlar. Olan hep zavallı ailelere, analara babalara ve yok yere ölen çocuklara oluyor. Artık özgürce bir ülkede kardeşçe el ele yaşamanın vakti gelmedi mi? TAYFUN ACAR / YAZAR